✍️ملاقات طفل
?ماده واحده قانون مربوط به حق حضانت سال ۱۳۶۵ الزام مرتکب از سوی دادگاه را به عنوان شرط تحقق جرم ضروری دانسته بود که این شرط در ماده ۴۰ قانون حمایت خانواده سال ۹۱ نیامده است و این تسهیل در تحقّق جرم، از آن جا که مرتبط با امور طفل است، مناسب می باشد امّا احراز سوء نیت مرتکب را مشکل می سازد. {منبع: حقوق کیفری خانواده ص ۳۱۱}
?وجود سوء نیّت عام و سوء نیت خاص برای تحقق جرم ممانعت از حق حضانت افراد، لازم است. اراده در ممانعت و استنکاف از اجرای حکم یا عدم استرداد طفل، و هم چنین علم به شرایط لازم برای تحقق جرم، از جمله صدور حکم بر حضانت از ناحیه ی دادگاه و این که آنچه مورد ممانعت قرار گرفته است، در راستای اجرای حکم دادگاه می باشد، تشکیل دهنده ی سوء نیت عام می باشد.
? هم چنین لازم است که استنکاف به قصد جلوگیری از اجرای حکم حضانت صورت گیرد.
?بازداشت تا زمان اجرای حکم مندرج در ماده ۴۰ قانون حمایت خانواده عنوان مجازات ندارد؛ زیرا مجازات با توجه به اصل قانونی بودن مجازات ها باید مشخص و معیّن باشد و از سوی دیگر قانون گذار ماده ۴۰ را ذیل بخش پنجم که مربوط به حضانت و نگه داری اطفال و نفقه است و لذا آن را مشمول عنوان فصل هفتم (مقررات کیفری) ندانسته است.
?نظریه مشورتی شماره ۳۹۹/۹۳/۷- ۲۴/۳/۱۳۹۳:
«در خصوص حضانت فرزند بالغ کمتر از ۱۸ سال مستنداً به ماده ۱۲۱۰ قانون مدنی و رای وحدت رویه دیوان عالی کشور به شماره ۳۰ مورخ ۳/۱۰/۱۳۶۴ با رسیدن طفل به سن بلوغ شرعی که در پسر پانزده سال تمام قمری و در دختر نه سال تمام قمری است، موضوع حضانت (امر غیر مالی) منتفی است و فرد بالغ (پس از بلوغ شرعی) می تواند با هر یک از والدین یا اجداد خود که بخواهد زندگی کند.»
⚖️ گروه تلگرامی موسسه حقوقی و داوری عدل آوران آرسیس
? @arsislaw
