✍️ دعـــــوای متـــقـــابـــل

دعوائی ڪه در مقابل دیگرے ڪه دعوا اصلی نام دارد، طرح شده باشد

?دعوا متقابل باید با دعوا اصلی ناشی از یڪ منشأ باشند یا ارتباط ڪامل داشته باشند و علاوه بر این از قبیل دعوا صلح و تهاتر و فسخ و رد خواسته که براے دفا؏از دعواے اصلی اظهار میشود نباشد.
?خوانده حق دارد در مقابل ادعاے خواهان، طرح دعوا نماید. اگر دعوا خوانده با اصلی ناشے از یڪ منشأ و یا با دعوا اصلی ارتباط ڪامل داشته باشد. مانند دعوا اضافے با دعوا اصلے در یڪ جا رسیدگی شود، مگر اینڪه دعوا متقابل از صلاحیت ذاتے دادگاه خارج باشد.
?دادخواست دعوا متقابل باید تا “پایان” اولین جلسه دادرسے تقدیم شود و اگر خواهان دعوای متقابل را در جلسه دادرسی اقامه نماید، خوانده می‌تواند برای تهیه پاسخ و ادله خود تأخیر جلسه را درخواست نماید. شرایط و موارد رد یا ابطال دادخواست همانند مقررات دادخواست اصلے خواهد بود.

?عناصر دعوا متقابل:

١- دعوائے ڪه مسبوق به طرح دعوا دیگر ڪه دعوا اصلی نام دارد، باشد.
٢- منشأ آن و منشأ دعوا اصلی یڪی باشد و یا با آن، ارتباط ڪامل داشته باشد.
عنوان دفا؏ خوانده از دعوا اصلی را نداشته باشد. دعوا خوانده مبنی بر صلح مورد دعوا اصلی به وے و دعوای تهاتر یا فسخ از جانب خوانده، دعوا متقابل نیست.

✍️شرایط دعوا متقابل:

١- دعوا از طرف خوانده علیه خواهان اقامه شود:
بر اساس ماده ۱۴۱ قانون آئین دادرسی مدنے خوانده می‌تواند در مقابل ادعاے خواهان اقامه دعوا نماید. بنابراین دعوا متقابل باید الزاماً از سوی خوانده دعوا اقامه شود. اگرچه در خصوص تعیین مفهوم مدعی و مدعی‌علیه ملاڪ‌ها و ضوابط گوناگونی وجود دارد. اما چون در قانون گذار در مقام ارائه شرایط و احڪام یڪی از دعاوے طارے است. خوانده شخصی است ڪه دعوا علیه او اقامه شده ڪه می‌تواند در مقام دفا؏، نسبت به اقامه دعوا متقابل اقدام نماید. بنابراین حق طرح دعوا متقابل از سوی خوانده مسلم است.

براساس ماده ۱۳۹ قانون آیین دادرسی مدنے شخص ثالثی ڪه جلب می‌شود، خوانده شمرده می‌شود و تمام مقررات راجع به خوانده درباره او جارے است. لذا مجلوب ثالث نیز می‌تواند نسبت به اقامه دعواے متقابل علیه جالب اقدام ڪند. مگر اینڪه جالب او را براے تقویت موضع خود جلب نموده باشد ڪه در این ڪه صورت حڪم آن با موردی شخص ثالث براے تقویت موضع یڪی از اصحاب دعوا وارد دعوا می‌شود یڪی است.

٢- با دعواے اصلی وحدت منشأ یا ارتباط ڪامل داشته باشد:
باید توجه داشت ڪه رابطه ادعاے خوانده با دعواے اصلی آن چنان نزدیڪ باشد ڪه تأثیر تصمیم متخذه در یڪی موثر در دیگرے باشد. یا اینڪه با رسیدگی به دعواے تقابل مانع رسیدگی به دعاوے با خواسته‌های متجانس به صورت جداگانه شود. هر چند قانونگذار از دو عنوان وحدت منشأ و ارتباط ڪامل صحبت نموده است. ولی این دو عنوان داراے ظرف جداگانه و بار و تعاریف مختلفی می‌باشند. ممڪن است دو دعوا وحدت منشأ داشته باشند، اما ارتباطی با هم نداشته باشند.

منظور از منشأ یا سبب دعوا رابطه حقوقی مشخصی است ڪه بر عمل یا واقعه‌اے حقوقی یا قانون مبتنی بوده و براساس آن خواهان خود را مستحق مطالبه می‌داند. همچنین دعوا خوانده ممڪن است با دعوا اصلی داراے منشأ واحد نباشد، اما با آن ارتباط ڪامل داشته باشد

٣- دعوا در مهلت مقرر اقامه شود:
دادخواست دعوا متقابل باید تا پایان اولین جلسه‌ی دادرسی داده شود. بنابراین خوانده می‌تواند دعوا متقابل را قبل از “اولین” جلسه دادرسے نیز اقامه نماید. در این صورت اگر فرصت تا “اولین” جلسه دادرسے ڪافی باشد دادخواست تقابل به خوانده آن ابلاغ می‌‌شود. و رسیدگی به دعواے تقابل نیز در همان جلسه‌اے ڪه براے رسیدگے به دعواے اصلے از قبل تعیین شده، صورت می‌‌گیرد.

⚖️ گروه تلگرامی موسسه حقوقی و داوری عدل آوران آرسیس
? @arsislaw